Συκεα

Η ονομασία του χωριού φαίνεται ότι προήλθε από τις λέξεις σκιά, ισκιά, Συκιά. Το χωριό ανήκε, από το 1836, στο Δήμο Αιγιτίου και το 1912 αναγνωρίστηκε ως Κοινότητα. Η παλαιότερη θέση του χωριού ήταν στη Μεγάλη Βρύση, στα «Παλιοχώρια». Φαίνεται ότι η περιοχή κατοικήθηκε συνέχεια από τους κλασσικούς χρόνους.

Η Συκιά βρίσκεται σε μια σκιερή ρεματιά της δυτικής πλευράς της Γκιώνας, σε υψόμετρο 710. κάτω από πανύψηλη κατακόρυφη βραχοσειρά, με αρνητική μάλιστα κλίση. Κάθε χρόνο πολλοί ορειβάτες έρχονται εδώ για ν’ αναρριχηθούν στα βράχια αυτά. Ανατολικά και κοντά επάνω υψώνεται η «πυραμίδα», η ψηλότερη κορυφή της Γκιώνας (2512 μ.) Β.Α., μέσα σε άγριας ομορφιάς χαράδρα, το περίφημο «Λαζόρεμα». Στα πόδια του, προς τη ρεματιά, εκτείνονται γραφικά σπήλαια, που προκαλούν το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Κοντά στα σύνορα με το Λευκαδίτι, βρίσκεται η αποκλείστρα «Κάργιο» που έσωσε πολύ κόσμο επί τουρκοκρατίας.

Ενοριακός ο ναός της Αγ. Παρασκευής και εξωκλήσια η Ζωοδόχος Πηγή (Αρσαλή), ο Αγ. Αθανάσιος, η Παναγία και ο Αγ. Γεώργιος.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ναΐσκος της Ζωοδόχου Πηγής, από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, μέσα σε σπήλαιο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Εκεί βρέθηκε και η εικόνα του ναού. Πάρα πολλοί προσκυνητές συρρέουν στη γιορτή της και θαυμάζουν το μοναδικό θέαμα του ναού και του τοπίου.